Samorządy terytorialne coraz częściej wykorzystują narzędzia marketingowe do osiągnięcia swoich celów strategicznych związanych z rozwojem. Nadrzędnym działaniem, służącym promocji danego miejsca, jest zbudowanie silnej marki, opartej na cechach wyróżniających, łatwo zapadających w pamięć.

Bardzo istotnym elementem budowania każdej marki jest jej identyfikacja wizualna. W przypadku miast czy regionów, stanowi ona część mechanizmu promocji oraz może być pomocnym narzędziem w uzyskaniu przewagi konkurencyjnej. Komunikowanie Jednostek Samorządu Terytorialnego, oprócz klasycznej roli, obejmującej przekazywanie informacji publicznych, obecnie wiąże się również z kreowaniem pożądanego wizerunku w świadomości odbiorców. Odpowiednio zaprojektowane, ujednolicone oraz konsekwentnie stosowane elementy graficzne tworzą profesjonalny obraz danego miejsca, co pozytywnie wpływa na postrzeganie przez podmioty zewnętrzne.

Obecnie większość miast czy regionów, niezależnie od wielkości, prowadzi działania promocyjne online. Próbują wyróżnić się na tle innych i przekuć swoje zalety na realne korzyści, szczególnie przy pomocy mediów społecznościowych. Nic dziwnego, ponieważ aktywność w Internecie może być pomyślnie stosowana do realizacji celów strategicznych Jednostek Samorządu Terytorialnego. LinkedIn jest coraz popularniejszym środkiem dotarcia do odbiorców. Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że to po prostu kolejny portal, umożliwiający publikowanie postów oraz nawiązywanie interakcji. Jednak w rzeczywistości znacząco różni się od pozostałych kanałów komunikacji.

Skuteczna komunikacja i zrozumienie potrzeb społeczności mogą z powodzeniem napędzać rozwój samorządów. W ramach usprawnienia swojej działalności, JST coraz częściej wykorzystują różnorodne narzędzia przekazu informacji. Dywersyfikacja kanałów jest oczywiście bardzo pożądana, niemniej jednak należy dbać o spójność i wysoką jakość takiej wielotorowej komunikacji.

Samorządy, które już od dłuższego czasu aktywnie korzystają z mediów społecznościowych, stopniowo otwierają się na nowe formy promocji. Jedną z nich jest TikTok, który umożliwia dotarcie w głównej mierze do młodszych odbiorców. Profile w tej aplikacji prowadzą już niektóre miasta, choć każde z nich ma nieco inny pomysł na przekaz. Łatwość publikacji oraz spore szanse na szybkie zdobycie popularności sprawiają, że ta forma komunikacji zyskuje na znaczeniu również w kontekście wizerunkowym czy reklamowym.

Inwentaryzacja stanowi nieodłączny element funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa. Jest procesem trudnym organizacyjnie, między innymi ze względu na konieczność ciągłej aktualizacji. Mnóstwo firm boryka się ze sporymi problemami związanymi z ewidencją, przede wszystkim za sprawą nieodpowiedniego podejścia, braku planu oraz narzędzi ułatwiających regularną aktualizację stanów magazynowych.

Zarówno miasta, jak i regiony, chcąc przyciągnąć odwiedzających, muszą w atrakcyjny sposób prezentować swoje atuty. Obecnie rywalizacja między JST odbywa się na dwóch płaszczyznach: produktu lokalnego oraz działań promocyjnych. Kluczowe znaczenie ma w tym przypadku zastosowanie różnych narzędzi marketingu terytorialnego. Warunkiem rozwoju jest nie tylko koncentracja na realizacji własnych celów, ale także na oczekiwaniach odbiorców oferty – turystów czy inwestorów.

Wraz z dynamiczną ewolucją marketingu, na przestrzeni lat pojawiło się wiele jego odmian, odnoszących się zarówno do kolejnych technologii (internetowy, mobilny), jak i obszarów tematycznych (społeczny, polityczny). Jedną z nich jest także marketing terytorialny, który w ogólnym ujęciu definiuje się jako zestaw działań, zmierzający do realizacji określonych celów i zaspokajania potrzeb danej JST. Dotyczy każdego obszaru, niezależnie od wielkości czy przynależności administracyjnej. Główne kryterium wyodrębniające stanowi w tym przypadku oferowany produkt. Źródłem korzyści jest natomiast miejsce, a konkretnie jego cechy – charakterystyczne, potencjalnie atrakcyjne dla podmiotów zewnętrznych.

Miasta i regiony nieustannie konkurują ze sobą na różnych poziomach. Walczą przede wszystkim o turystów, inwestorów, mieszkańców, studentów, ale także o zasoby finansowe, zainteresowanie mediów czy ogólnie opinii publicznej. Bogata oferta atrakcji albo ułatwienia gospodarcze dla podmiotów biznesowych są już niewystarczające. Aby miejsce było rozpoznawalne na mapie kraju, musi posiadać własną markę. Samorządy coraz częściej stają zatem przed odpowiedzialnym zadaniem budowania jej zupełnie od podstaw.

W dobie powszechnej dominacji mediów społecznościowych, rola tradycyjnych kanałów komunikacji wydaje się być znacznie mniej istotna niż jeszcze kilka lat temu. Nie ulega jednak wątpliwości, że dobre relacje z dziennikarzami są podstawą kreowania pozytywnego wizerunku regionu w środkach masowego przekazu. Odgrywa on kluczową rolę w procesie przyciągania podmiotów zewnętrznych, takich jak na przykład inwestorzy. Dodatkowo pozwala utrzymywać wysoki poziom zaufania społecznego, przekładający się na możliwości rozwoju i pozyskiwania funduszy na dalszą działalność.

Wydawać by się mogło, że obecność marki w mediach społecznościowych rozpoczyna się z chwilą założenia strony na Facebooku. Nic bardziej mylnego. Pierwszym etapem, poprzedzającym tworzenie internetowych profili, powinna być wnikliwa analiza celów oraz opracowanie konkretnej strategii, wyznaczającej i unifikującej główne kierunki działań. Dopiero odpowiednio wypracowany plan pozwala osiągnąć oczekiwane rezultaty, takie jak np. wzrost sprzedaży czy zwiększenie rozpoznawalności.

Współczesne realia konkurencyjne sprawiły, że walka o klienta wykracza daleko poza tradycyjny rynek komercyjny i przenosi się na kolejne obszary aktywności. Jednostki samorządu terytorialnego rywalizują między sobą o mieszkańców i turystów, ale także studentów, pracowników czy inwestorów. Co za tym idzie, wykorzystanie nowych form komunikacji z otoczeniem stało się istotnym elementem strategii promocji gmin, miast oraz regionów.

W sytuacjach kryzysowych, wymagających szybkiego reagowania, niezwykle ważna jest koordynacja działań na wszystkich poziomach. Wojna na Ukrainie wywołała w nas niezwykłe pokłady empatii, które przejawiają się ogromną chęcią pomocy. Samorządy stanęły przed nie lada wyzwaniem, związanym z koniecznością odpowiedniej organizacji oraz efektywnego wykorzystania wsparcia, oferowanego przez mieszkańców. Postanowiliśmy zweryfikować, jak przebiega proces przyjmowania uchodźców.

Wojna, która ma miejsce za naszą wschodnią granicą, wywołała niezwykłe pokłady empatii wobec ukraińskich przyjaciół. Samorządy i mieszkańcy miast niemal natychmiast ruszyli z akcjami pomocowymi, realizowanymi w różnej formie. Organizacje przekazujące dary zwracają uwagę, że wsparcie powinno być przede wszystkim rozsądne, tzn. adekwatne do aktualnych potrzeb. Warto na bieżąco monitorować zweryfikowane źródła, żeby wiedzieć, jak skutecznie pomagać.

O tym, że media społecznościowe są obecne w naszym życiu, nikogo nie trzeba przekonywać. W Polsce korzysta z nich 25.9 mln osób, co stanowi ponad 68% populacji kraju, a z roku na rok liczba ta rośnie. Przeciętnie Polacy spędzają blisko 2 godziny dziennie na ich przeglądaniu. Konto na Facebooku czy Instagramie ma nie tylko przeciętny Kowalski, ale również firma stolarska, marka odzieżowa, lokal gastronomiczny, ośrodek kulturalny i oczywiście JST. Nie ma w tym nic dziwnego, każdy chce być z komunikacją jak najbliższej swoich obecnych i potencjalnych klientów. Media społecznościowe to także różnorodność komunikacji – jej ton, częstotliwość, a także możliwość bardziej bezpośredniego kontaktu.

Żyjemy w epoce wizualnej, w której obrazy otaczają nas z każdej strony i towarzyszą nam w każdym aspekcie życia. Są one głównym nośnikiem informacji, wiedzy i emocji. Mówi się, że obraz wart jest tysiąca słów i faktycznie odgrywa on istotną rolę w komunikacji międzyludzkiej. Niemały wpływ na taki obrót spraw miała popularyzacja mediów społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram, YouTube czy TikTok. Co więcej, zostaliśmy przyzwyczajeni do obrazów wysokiej jakości. Są one nieodzowną częścią nie tylko komunikacji marketingowej, ale i codziennego życia.

Kiedy planujemy podróż do nowego miejsca, zwłaszcza z nastawieniem na zwiedzanie, zwykle na początku nasuwa nam się fundamentalne pytanie – od czego zacząć? Najczęściej kierujemy się pojedynczymi atrakcjami, ale istnieje inny, równie ciekawy sposób na odkrywanie bogactwa kulturowego. Szlaki turystyczne są doskonałym przykładem tego, jak w przystępny sposób można zaprezentować konkretny region oraz ułatwić turystom poruszanie się po danym obszarze. Pozwalają łączyć wszystkie najważniejsze punkty orientacyjne w jedną sieć, opowiadającą historię wybranego miejsca.

Fundamentem funkcjonowania każdej jednostki samorządu terytorialnego są przede wszystkim inicjatywy własne i działania lokalne. Równie ważne jest wykazywanie aktywności na większą skalę, np. poprzez wyrażanie poparcia dla ogólnokrajowych czy międzynarodowych przedsięwzięć. To szansa zarówno na uzyskanie rozgłosu wśród szerszej grupy odbiorców, jak i na skuteczne promowanie regionu.

Ostatni rok dobitnie pokazał, jak bardzo elastycznym trzeba być, prowadząc działania marketingowe. Nadejście pandemii wywróciło plany promocyjne do góry nogami, a specjaliści odpowiedzialni za budowanie marek miast i regionów stanęli przed nie lada wyzwaniem – dalszym prowadzeniem działań w warunkach dotąd niespotykanych.

Projekt “Zbierz Litwę”, zainicjowany przez Centrum Informacji Turystyki i Biznesu Wiłkomierza, to świetny przykład innowacyjnego podejścia do marketingu terytorialnego. Jego idea, zachęcająca ludzi do podróżowania po Litwie i odkrywania jej atrakcji, połączyła wszystkie 60 litewskich regionów. Pomysł polega na tym, że każdy z regionów ma swój magnes w kształcie własnych granic. Po zebraniu wszystkich 60 części, tworzą one całość – mapę Litwy.

Samorządy nie czekają na działania rządu i przejmują inicjatywę na rzecz ochrony biznesu oraz instytucji działających na ich terenie. Podczas gdy rzesze pracowników służby zdrowia toczą codzienną, heroiczną walkę z niewidzialnym wrogiem – koronawirusem, w tle toczy się również walka o to, jak będzie wyglądała nasza codzienność, gdy epidemia się skończy.